-
1 huknąć
глаг.• бахнуть• загреметь* * *hukn|ąć\huknąćięty сов. 1. грянуть, грохнуть;\huknąćął strzał прогремел выстрел;
2. na kogo прикрикнуть на кого, ругнуть кого;3. разг. треснуть, стукнуть+2. krzyknąć 3. palnąć, trzasnąć, łupnąć
* * *huknięty сов.1) гря́нуть, гро́хнутьhuknął strzał — прогреме́л вы́стрел
3) разг. тре́снуть, сту́кнутьSyn:
См. также в других словарях:
strzał — m IV, D. u, Ms. strzałale; lm M. y 1. «wyrzucenie pocisku z broni palnej (także strzały z łuku, kuszy itp.); wydostanie się, wylecenie pocisku z broni palnej; huk temu towarzyszący» Strzał armatni, artyleryjski, rewolwerowy. Celny, chybiony,… … Słownik języka polskiego
huczeć — ndk VIIb, huczećczę, huczećczysz, hucz, huczećczał, huczećczeli huknąć dk Va, huczećnę, huczećniesz, huczećnął, huczećnęła, huczećnęli, huczećnięty, huczećnąwszy 1. «wydawać głośny, niski dźwięk; rozbrzmiewać niskimi dźwiękami» Morze huczy. Huczą … Słownik języka polskiego
